প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ পৰা অসমৰ আৰ্থসামাজিক উন্নয়নৰ পৰিমান চালিজাৰি চালে আমি এক ঋণাত্মক সিদ্ধান্তহে পাওঁ। অসমৰ আৰ্থ-সামাজিক গাঁঠনি দ্বিত্বীয় মহাযুদ্ধৰ সময়ৰে পৰা চকুত পৰাকৈ পৰিৱৰ্ত্তন ঘটিবলৈ লৈছিল। অসমৰ অৰ্থনীতি আৰু গ্ৰাম্য সমাজৰ এই পৰিৱৰ্ত্তিত ৰেহ-ৰুপে আত্ম-নিৰ্ভৰশীল অসমীয়া কৃষি ব্যৱস্থাক জমিদাৰী ব্যৱস্থাৰ নাগ-পাশত আৱদ্ধ কৰি তোলে। ইয়াৰ পাছৰে পৰা অসমৰ গ্ৰাম্য অৰ্থনীতিৰ যি পতন আৰম্ভ হ’ল সেয়া আজিও শেষ হোৱা নাই। ১৮২৬ৰ পৰা আৰম্ভ হোৱা ব্ৰিটিছ আগ্ৰাসনৰ কবলৰ পৰা অসম আৰু অসমীয়াই কায়িক মুক্তি পালেও মানসিক মুক্তি আজিও নাপালে। ব্ৰিটিছৰ পৃষ্ঠপোষকতাতে আৰম্ভ হোৱা অসমৰ চাহ আৰু তৈলক্ষেত্ৰৰ মুনাফা আজি পৰ্য্যন্ত পূঁজিপতি বণিক গোষ্ঠীৰ দ্বাৰাহে নিয়ন্ত্ৰিত। উপনিবেশিক মানসিকতাৰ পৰা মুকলি হৈ আৰ্থ-সামাজিক উন্নয়নৰ ক্ষেত্ৰত এক বৈপ্লৱিক পৰিৱৰ্ত্তনৰ অতীৱ প্ৰয়োজন আহি পৰিছে।নতুন প্ৰজন্মই এই ক্ষেত্ৰত বাটকটীয়া হ’ব লাগিব। নতুন প্ৰজন্মৰ মাজত এক বৰ্হিমুখী মানসিকতাৰ পৰিৱৰ্তে এক উদ্যোগমুখী মানসিকতা গঢ়ি তোলাৰ সময় সমাগত। অন্যথা অসমৰ আন এক আৰ্থ-সামাজিক অৱক্ষয়ৰ বাবে উত্তৰ প্ৰজন্মৰ ওচৰত আমিয়েই জগৰীয়া হ’ব লাগিব। যদিও শ্ৰুতিকটু আমি অসমীয়া সমাজ সম্প্ৰতি বৌদ্ধিক, আৰ্থ-সামাজিক প্ৰগতিৰ পৰিৱৰ্তে ক্ষণভঙ্গুৰ বিলাসী মানসিকতাৰে পৰিচালিত হৈছো যাৰ ফল এক অৱশ্যসম্ভাৱী নৈতিক দুৰ্যোগেৰে প্ৰতিফলিত হ’ব। সঠিক সময়ত আমি সজাগ নহলে এটা সময়ত প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ মালিকীস্বত্বৰ বাবেও আমি চাহ আৰু তেলৰ দৰেই হাহাঁকাৰ কৰিব লাগিবগৈ। সঠিক সময় সমাগত, আমাৰ প্ৰাকৃতিক সম্পদৰ ওপৰত পূঁজিপতি বণিক গোষ্ঠীৰ লোলুপ দৃষ্টি বহুদিনীয়া, এতিয়া সেই দৃষ্টি হাতোৰালৈ পৰিণত হবলৈ আৰম্ভ কৰিছেই। আমাৰ কৰণীয়বোৰ ঠিৰাং কৰিবৰ হ’ল।